ถ่ายหนัง film ครั้งแรกในชีิวิต กลางทะเลทราย

หนึ่งในวิชาที่ผมลงเรียนมีชื่อว่า "Film Production Workshop" เป็นวิชาภาคปฎิบัติต่อเนื่องกับอีกวิชาซึ่งเน้นไปทางทฤษฎีอันมีชื่อว่า "Cinematography" ส่วนว่าเรียนเกี่ยวกับอะไรก็คงพอจะเดากันได้ ถูกต้อง ก็เรียนเกี่ยวกับการถ่ายหนังด้วย film นั่นแหละ

ในชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมด เคยแต่ถ่ายหนังของตัวเองด้วยวิดิโอเท่านั้น ไม่เคยแตะฟิล์มมาก่อนเลย เคยแต่อยู่ในกองถ่ายที่ถ่ายด้วยฟิล์ม แต่ไม่ได้รู้เรื่องทางเทคนิกอะไรไปกับเขาหรอก ครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับกล้อง 16 มม. ที่ CalArts มีแค่ 16 มม. ให้เด็กๆได้ฝึกใช้ ไม่มี 35 มม. ไม่รู้ที่โรงเรียนหนังไหนมี 35 ให้เด็กเล่นกันบ้างหรือเปล่า

ถ่ายด้วยฟิล์มเป็นอะไรที่วุ่นวายเสียเหลือเกิน แม้ลุกที่ได้จะสวยงามน่าเย้ายวนใจ แต่กระบวนการมันช่างสลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนเพื่อนงงเป็นอย่างมาก มันไม่ใช่ what you see is you get เอาเสียเลย แต่มันเป็น what you see is most likely to be what you're not gonna get คือมันต้องอาศัยทฤษฎีชั้นสูงเอาอย่างมาก กว่าจะได้ภาพอย่างที่ต้องการ จัดแสง วัดแสง คำนวณโน้นนี่กันวุ่นวายไปหมด

การบ้านในวิชานี้ก็คือ ให้นักเรียนถ่ายหนังสั้น 1 นาทีกันคนละเรื่อง โดยเขาให้ฟิล์มโกดักมาฟรี 1 ม้วน นั่นหมายถึงถ่ายได้ ประมาณ 3 นาทีเท่านั้น จากนั้นเขาก็จะเอาฟิล์มไปล้างให้แล้วก็จะมาลงมือตัดและทำเสียงกันในเทอมหน้า

มีอยู่แค่ 1 ม้วน เด็กก็เลยอยากจะบ้าตาย เพราะเป็นข้อจำกัดที่โหดอยู่เหมือนกัน พวกเราก็เลยต้องวางแผนกันค่อนข้างมาก แต่กระนั้นเด็กแต่ละคนก็ต่างกันไป บางคนก็มุ่งมั่นที่จะทำ storyboard จัดแสงทุกอย่างเป๊ะๆหมด แต่ผมกับอีกหลายคนเลือกที่จะทำสไตล์อิสระแบบไหลๆเรื่อยๆไปตามสถานการณ์มากกว่า แต่ก็เสี่ยงอยู่เหมือนกัน เพราะใช่ว่าจะเคยถ่ายด้วยฟิล์มมาก่อนเสียเมื่อไหร่



ผมเลือกที่จะไปถ่ายที่ทะเลทราย กะว่าหนังจะอ้างว้าง เหลืองทองอร่ามทีเดียว ผมไปกับ Brigid เพื่อนในชั้นเรียน กะว่าจะให้เป็นดาราไปด้วยเลย ที่สำคัญเธอมีรถ จะได้ขับรถพาผมพร้อมอุปกรณ์มากมายไปด้วย ไอ้อุปกรณ์นี่ก็เหมือนกัน ต้องจองต้องอะไรกันวุ่นวาย เพราะเด็กต้องกินต้องใช้กันทั้งนั้น

ตอนแรกว่าจะไปไกลๆที่สวยๆ สุดท้ายรถเพื่อนไม่ค่อยดี เลยเปลี่ยนใจไปที่ใกล้ๆกัน ไปถึงเจอหินก้อนบะเห้งเท่งเต็มไปหมด แถมนักท่องเที่ยวก็ยั่วเยี่ยะ ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดแม้แต่น้อย โชคดีไม่ได้ฟิกซ์อะไรมากมายกับไอเดีย งงๆอยู่พักใหญ่ว่าจะถ่ายอะไร สุดท้ายก็ Improvise ไปเรื่อย เรียกว่าเน้นธรรมชาติ และสัญชาติญาณ ก็ดีเหมือนกัน อยากทำหนังแบบนี้มานานแล้ว

แต่บอกได้เลยว่า ถ่ายกันแบบเร่งแข่งกับแสงมาก เพราะที่นี่ตอนนี้ ประมาณ 5 โมงเย็นพระอาทิตย์ก็ตกแล้ว กว่าจะเริ่มถ่ายก็โน้นบ่ายสามบ่ายสี่ พอเร่งกันขนาดนี้ ทฤษฎีที่ร่ำที่เรียนมาก็ลืมมันเสียหมด วัดแสงผิดๆถูกๆ ลืมไขโบเล็กซ์(กล้อง)บ้าง ลืมเอาตาแนบ viewfinder กันแสงเข้าบ้าง ลืมโน้นลืมนี่เต็มไปหมด ไม่รู้ชะตากรรมจะเป็นเช่นใด แถมช่วงหลังๆก็ถ่ายตอนฟ้ามืดซะเสียอีก ฟิล์มก็นะ 50 ซึ่งหมายความว่าไม่ไวแสงเอาเสียเลย มันน่าลุ้นจริงๆว่าจะถ่ายอะไรติดออกมาบ้าง แต่ก็เอาน่า ผมทำหนังทดลอง

ถ่ายหนังฟิล์มเรื่องแรกในชีวิตสำเร็จไปได้ แม้จะไม่รู้ว่าจะออกมายังไงก็ตาม ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้ ทำให้รู้สึกทึ่งกับคนทำหนังที่ถ่ายด้วยฟิล์มขึ้นอีกหลายร้อยเท่า พวกนายแน่มากจริงๆ

เดี๋ยวเอาไว้คราวหน้า จะมาเล่าต่อ เรื่องไปช่วยถ่ายหนังสั้นเพื่อนอีกคนนึง ซึ่งเขามาวานให้ผมไปเป็น DP (Director of Photography) นั่นหมายความว่า ผมเป็นคนรับผิดชอบเรื่องการจัดแสง และมุมกล้องอะไรทั้งหมด แม้เป็นหนังสั้น 1 นาทีเหมือนกัน แต่คนนี้ถ่ายแบบขาวดำ และมีสตอรี่บอร์ดเนื่อเรื่องชัดเจน เป็นประสบการณ์ที่ต่างกับหนังสั้นของผมเองโดยสิ้นเชิง